Materialne pozostałości broni i amunicji artyleryjskiej z okresu I wojny światowej (kategoria 2)
Aktualnie trwają prace polegające na opracowaniu naukowym destruktów stanowiących materialne pozostałości po użyciu broni i amunicji artyleryjskiej z okresu I wojny światowej na froncie wschodnim. Polegają one na analizie, interpretacji, wydzieleniu zbytków o szczególnej wartości naukowej i historycznej.
Jednocześnie trwają prace konserwacyjne wybranych zabytków metalowych, ze szczególnym uwzględnieniem pozostałości broni i amunicji artyleryjskiej. Na prace te spożytkowane zostaną wszystkie uzyskane na ten cel środki. Konserwacji towarzysz opis specyfiki, w tym stanu zachowania (na tle zbioru zabytków metalowych) wybranych zabytków;
Analiz i konserwacji wybranych zabytków metalowych będących materialnymi pozostałościami działań wojennych w latach 1914-1915, rejonie Bzury i Rawki podjął się Krzysztof Karasiewicz (Grot Pracownia Archeologiczno – Konserwatorska Krzysztof Karasiewicz).
“Wielka Wojna w latach 1914-1918 była nie tylko walką żołnierzy wielu narodowości, zmobilizowanych pod sztandary wielkich mocarstw, ale była również starciem ówczesnych doktryn taktyki, przemysłu zbrojeniowego, technologii i nowoczesnych projektów uzbrojenia. Co prawda już w okresie wojen napoleońskich na polu walki używano prostych granatów ręcznych w formie kuli z zapalnikiem lontowym, a ogień artylerii polowej rozstrzygał wyniki wielu bitew, jednak aż do schyłku XIX stulecia konstrukcja dział i amunicji ograniczała ich możliwości skutecznego rażenia. Przebieg amerykańskiej wojny secesyjnej (1861-1865) oraz doświadczenia konfliktu rosyjsko-tureckiego (1877-1878) wykazały, że tradycyjny ogień armatni nie był w stanie dosięgnąć przeciwnika ukrytego w okopach, dlatego też na przełomie wieków powstało wiele projektów haubicy polowej. Dążono w nich do połączenia mobilności danej lekkiej artylerii polowej i siły niszczącej pocisku ciężkich armat oraz możliwości prowadzenia ognia stromotorowego, dotąd przynależnego wyłącznie gładko lufowym moździerzom. W 1900 r. dokonał się zasadniczy przełom w rozwoju artylerii…” (za: Krzysztof Karasiewicz)
…by dowiedzieć się więcej zachęcamy do lektury publikacji ARCHEOLOGIA FRONTU WSCHODNIEGO JAKO WYZWANIE…, która wkrótce ukaże się drukiem.