W związku z ogłoszeniem w marcu 2020 roku projektu dokumentu pn. „Strategiczne Studium Lokalizacyjne Inwestycji Centralnego Portu Komunikacyjnego”, zaistniała silna i pilna potrzeba wniesienia uwag – protestu – wobec założeń przestrzennych „Atlasu map przebiegu korytarzy Kolejowych Liniowych Inwestycji Towarzyszących”. Powodem był fakt, że pierwotnie planowany przebieg inwestycji w radykalny sposób zmieniłby stan zachowania materialnych pozostałości po I wojnie światowej w rejonie Rawki i Bzury. Tereny te są ostatnimi śladami historycznej bitwy nad Rawką i Bzurą, której obszar stanowi unikatowy, na skalę Polski i Europy przykład pozostałości pola bitwy z lat 1914-1915. Pozostałości, z którymi w ekstremalnie niszczącą “kolizję” wchodziła planowana inwestycja (w jej wyjściowo zaproponowanym przebiegu), są materialnym świadectwem, dowodem i przestrogą unikatowej w skali świata sytuacji pierwszego na masową skalę zastosowania broni masowego rażenia oraz przypomnieniem o walce i śmierci żołnierzy armii zaborczych, w tym, o ponad 3 milionach Polaków walczących w tym pierwszym industrialnym konflikcie o których jako Naród czasowo zapomnieliśmy. Rozdział przedstawia proces w wyniku którego do decydentów Centralnego Portu Komunikacyjnego dotarły argumenty uzyskane w wyniku badań archeologicznych oraz pokazuję aktualny stan rzeczy. Cechuje go to, że pierwotnie zakładany plan inwestycji uległ zmianie i planowany przebieg (stan na wrzesień 2021) omija strefę reliktową o szczególnej wartości naukowej, historycznej i społecznej. Ukazano to poprzez korelacja danych uzyskanych w wyniku archeologicznych badań krajobrazu historycznego pola bitwy w rejonie Rawki i Bzury oraz aktualnej (na dzień 17 września 2021 roku) propozycji przebiegu Inwestycji Centralnego Portu Komunikacyjnego.
Więcej na ten temat w Publikacji pt. Archeologia Frontu Wschodniego jako wyzwanie… która ukaże się już wkrótce drukiem, zapraszam do lektury, Anna I. Zalewska